Grampians

Een druilige dag. Dus besloten om kilometers te maken. Via Robe, een oud havenstadje waar ooit in 1839 oid 16.500 chinese arbeiders binnen zijn gekomen naar de Grampians gereden. Het eerste stuk naar Robe was wat saai. Het is een droog stuk land waar niet veel variatie in zit. Het 2e stuk was verrassend. Allereerst was het opeens een half uur later en bleken we een tijdgrens te zijn gepasseerd! Heel bijzonder als je daar via je Tomtom achter komt...
Vervolgens werd het steeds groener. Eerst hele lappen met kerstbomen aanplant. Daarna kilomers “Zwitserland” Fantastisch mooi. En als je dan na zo’n 100 kilometer opeens enorme stukken berg omhoog zit steken op de achtergrond weet je niet wat je zit...
Best nog wel spannend op het eind want we weten inmiddels dat vanaf een uur of 5 de kangoeroes te voorschijn komen. We hadden onderweg al zo’n 6 beesten dood aan de kant van de weg zien liggen en aan het eind van onze reis zagen we nog een levend jong. Zo’n beest wil je echt niet op je motorkap hebben dus het is dan inspannend rijden.
Onze camping bleek de laatste verassing van de dag. Prachtig gelegen aan een klein sroompje tussen de hoge rotspartijen. Tientallen grote geelkuif kaketoes en veelkleurige parkieten. Die moet je blijkbaar geen eten voeren want ook die willen graag vriendjes worden.
Daarnaast hordes kangoeroes. En dan ook nog lekker weer, een feestje!