Kia ora

Hobbiton the movie set! Alsof je in Barbapapaland rondloopt. Geen idee hoe dat voelt overigens maar daar deed het me toch aan denken. Idioot toeristisch en toch hartstikke leuk om te doen als je er toch bent....Het is echt een heel dorpje nagebouwd in het heuvellandschap met allemaal kleine hobbithuisjes. En fleurige leuke tuintjes. Grappig. En daarna kamperen bij de boer(in), dat zet je meteen weer met beide benen op de grond. Prachtig uitzicht over de heuvels en verder geen gekkigheid. Ook niet qua kosten (€10,- terwijl gemiddeld €25 tot zelfs €30 pn). ‘s nachts pikkedonker dus blij met m’n eigen pleetje.
Vervolgens naar Whakarewarewa (het is ff oefenen...) waar we naar the living Maori village zijn geweest. Gebouwd rondom geothermische bronnen waaronder een paar regelmatig spuitende geisers. Mij niet gezien. Je hebt altijd warme voeten maar het stinkt naar rotte eieren (waar je wel aan went) en ik zou het gevoel hebben dat ieder moment onder m’n huiskamervloer het hete water omhoog komt. Het voelt echt niet veilig. Ongelofelijk wat de natuur hier weer uithaalt. En de Maori’s wonen er en maken er het beste van. Ze koken in het hete water en stoven er hun eten in. We werden rondgeleid door een jonge vrouw die daar ook is opgegroeid en trots is op haar afkomst. In het dorp staat ook nog de enige school die volledig in Maoritaal les geeft. Zij heeft ook pas op haar 15e Engels leren spreken. En zij heette ons welkom dus: Kia ora.
We zouden vervolgens een boottocht maken in Taupo om daar de Maori garvings te zien. Echter, stroomuitval die al 8 uur duurde en teveel wind. Dat feest ging dus niet door maar hebben we verzet naar de volgende ochtend. Ook bij lake Taupo weer veel thermische activiteit. Op een stukje van het strand kun je heerlijk warm pootje baden! De stoom komt van het strand af. Gek gezicht hoor.
En weer door naar Wanganui. Onderweg even centjes trekken want het moet allemaal wel betaald worden natuurlijk. Slikt dat kreng mijn pasje in! Sta je toch echt wel gek te kijken. Dus nu berooid en wel...:) Het is maar goed dat Rinse ook een pasje heeft anders kon ik gaan afwassen. Bel ik naar de betreffende bank, adviseert de leukerd dat ik dan even langs de bank ga om een nieuw pasje op te halen. Tja. Maar met een telefoontje (die ING, gewoon 24/7 bereikbaar) is alles weer geregeld en konden we weer verder. Hagelstenen op ons dak, onweer en een hoosbui later nu tijd om met een waterig zonnetje ons naar Caroline’s Boatshed tebegeven voor een goed glas en een hapje. Cheers mate!